عادل عبد المهدی نخست وزیر عراق پس از حدود یکسال حکومت سرانجام هفته گذشته استعفای خودرا به پارلمان عراق تقدیم کرد وپارلمان انرا پذیرفت .
اینگ سیاستمداران عراق بویژه نمایندگان مجلس برای معرفی شخصیت مورد قبول گروه های سیاسی وتظاهرکنندگان تلاش میکنند ولی بنظر می رسد تظاهرکنندگان عراقی که هنوز در بغداد وشهرهای جنوب عراق به اعتراضات خودادامه می دهند حاضر به قبول یک شخصیت مورد قبول گروه های سیاسی نیستند بلکه مخالف روی کارآمدن یکی از سیاستمداران کارکشته عراقی می باشند .این تظاهرکنندگان که به تظاهرات خود ادامه می دهند خواستار انحلال کلیه احزاب سیاسی وکنار رفتن سیاستمداران عراقی که بعقیده انها سبب فساد گسترده در عراق بوده اند می باشند.
تظاهرکنندگان خواستار انحلال پارلمان واستعفای رئیس جمهوری وتشکیل یک حکومت انتقالی می باشند . تظاهرکنندگان علاوه بر مخالفت با سیاستمداران کنونی عراق خواستار دستگیری کلیه مقامات دولتی که سبب فساد در این کشور شده اند می باشند.
به عقیده ناظران سیاسی خواسته تظاهرکنندگان عراقی که در وهله اول منحصر به فراهم کردن فرصت های شغلی وخدمات عمومی بود اینک خواسته های دیگری از جمله انجام اصلاحات همه جانبه وتغییر سیاستمداران که بقول انها توسط امریکا تعیین گردیده اند مطرح می نمایند..
تظاهرکنندگان بدین علت خواستار کنار رفتن سیاستمداران کنونی شده اند که معتقدند که انها فساد را در همه سطوح گسترانده اند وپول های نفت را غارت کرده ویاید محاکمه ومجازات شوند.
اینک سیاستمداران عراقی تلاش می کنند شخصیتی را بعنوان نخست وزیر مطرح کنند که مستقل بوده وقبل از این مقامی نداشته باشد ولی ایا تظاهرکنندگان انرا می پذیرند یا خود میخواهند شخصیت مورد نظر خودرا معرفی کنند.
مسلما دست هائی از پشت پرده گزوه هائی را در بین تظاهرکنندگان تحریک می کنند بویژه که زمینه برای هرج ومرج در عراق هموار شده است وحکومتی در کار نیست واین بهترین فرصتی است برای دست های پنهان امریکا ورژیم سعودی وحکام امارات وبعثی های عراق که یکی از عوامل بوجود اوردن گروهک داعش در عراق بود ند که جوانان را به خرابکاری ورد هر پیشنهاد سازنده دعوت می کنند ومانع بازگشت ازامش به عراق می شوند.
مسلما نباید فراموش کنیم که سیاستمداران عراقی نتوانستند از فرصت شانزده ساله برای ساختن عراق جدید وحل مشکلات بیکاری جوانان ومبارزه با فساد ورشوه و اختلاس های بزرگ استفاده کنند وخودرا سرگرم رقابت سیاسی برای نیل به قدرت وکرسی کردند ، ومشکلات روی هم انباشته شد واینک کشور عراق به بن بست رسیده ومردم این کشور از احتمال حل این بحران بزرگ نا امید شده اند.
اکنون این سوال مطرح است ایا پس از این همه هرج ومرج وکشتار وتخریب ، سیاستمداران عراقی خواهند توانست راه حل منطقی ومورد قبول مردم بویژه جوانان ارائه دهند ؟
پاسخ به این سوال را به روزهای اینده موکول می کنیم .